اساسیترین تفاوت اصول اولیه پرینت سهبعدی فرایند ساخت لایه به لایه آن است.
در واقع این واژهٔ تولید افزاینده است که این روش تولید از تمامی متدهای تولید سنتی جدا کردهاست.
متد پرینت سهبعدی به نحوی است که لایههایی با دقت کسری از میلیمتر را به صورت بخش بخش میسازد در حالی که متدهای سنتی تماماً بر اساس براده برداری یا قالبریزی و ریختهگری بودهاند و خود کلمهٔ Manufacturing ریشهٔ لغوی در زبان فرانسوی دارد که به معنای «ساخته شده توسط دست» میباشد.
در روشهای سنتی که ذکر شد محدودیتها و معایب بسیاری دیده میشود، مثلاًدر روش برادهبرداری که از یک قطعه بزرگتر به جسم نهایی میرسند معمولاً ۹۰٪ از ماده هدر میرود که هزینهٔ زیادی برای تولیدکننده و در نتیجه مصرفکننده خواهد داشت.
در مقابل ایدهٔ پرینت سهبعدی لایهها را برروی هم میسازد و هیچگونه هدر رفتی از ماده اولیه نخواهیم داشت و این فعالیت نیز کاملاً به صورت اتوماتیک انجام میشود و دقت بالایی نیز دارد.
پرینت سهبعدی یک فناوری توانمند است که طراحان را تحریک و تشویق میکند و به آنها آزادی طراحی بیسابقهای میدهد و این در حالی است که این فرایند ابزار کمتری نیاز دارد و در نتیجه باعث کاهش هزینههای سنگین میشود.
همچنین بهوسیلهٔ این تکنولوژی قطعات را میتوان بهطور خاص طراحی کرد و نیازی به مونتاژ با هندسه پیچیده و ویژگیهای پیچیده برای دستگاه نیست.
این فناوری همچنین به عنوان یک تکنولوژی با مصرف بهینه انرژی ظهور کردهاست و همچنین هیچگونه آلودگیای برای محیط زیست ندارد. با استفاده از مواد استاندارد طول عمر قطعات بیشتر میشود، وزن آنها کاهش مییابد در عین حال استحکام بالا میرود.
در سالهای اخیر فناوری پرینت سهبعدی از نمونه سازی سریع و فرایند تولید صنعتی فراتر رفتهاست به کمپانیهای کوچک و حتی فعالیتهای شخصی راه پیدا کردهاست.
امکانسنجی و ایده پردازی پرینتهای سه بعدی برای بار اول در سال ۱۹۵۰ به ذهن دانشمندان راه یافت.
طرح اولیهٔ پرینترهای سه بعدی در دهه هشتاد با نام “Rapid Prototyping” ارائه و اولین نمونه از آن توسط چارز هال ساخته و به نام این دانشمند ثبت شد. اما پرینترهای سه بعدی حال حاضر برای اولین بار با روش SLA درسال ۱۹۸۶ ساخته و دوسال بعد وارد بازار شدند.